ZŁOTE MYŚLI-UKOJENIE NAS SAMYCH

[lubelanka64]

"Pamiętaj to co dobre, to co złe i tak nie da o sobie zapomnieć"
nie znam autora

[ANDY12345]

A jak ja pamiętam i te i te to znaczny że jestem pamiętliwy ?

[forumowicz]

Nie po prostu normalny

[forumowicz]

"Jeszcze będzie pięknie,mimo wszystko.
Tylko załóż wygodne buty, bo masz do przejścia całe życie."

temyśli.pl

[forumowicz]

Zainspirowałeś mnie trochę, aby może jednak przestać żyć tylko wspomnieniami o osobach, które odeszły.
Są piękne, ale tak - jeszcze pewnie sporo drogi przede mną...

Nie jestem co prawda wielkim fanem Krzysia, ale słowa wydaja mi się właśnie kojące:

„Nigdy nie jest za późno,
żeby zacząć od nowa,
żeby pójść inną drogą
i raz jeszcze spróbować.

Nigdy nie jest za późno,
by na stacji złych zdarzeń,
złapać pociąg ostatni
i dojechać do marzeń.”
– Krzysztof Krawczyk

Pozdrawiam.
A.

[Nutka]

Życie to jest teatr, mówisz ciągle, opowiadasz;
Maski coraz inne, coraz mylne się nakłada;
Wszystko to zabawa, wszystko to jest jedna gra
Przy otwartych i zamkniętych drzwiach.
To jest gra!

Edward Stachura

[ANDY12345]

Życie to nie je bajka, to je bitka
- budowlane -

[Cygana]

„Przez chwilę było, już więcej nie wróci
Świst wiatru gwiżdże w otwartym oknie
Możesz się teraz nie zgadzać i kłócić
Choć bardzo chciałbyś, niczego nie cofniesz.

Zbyt szybko odchodzi człowiek kochany
Depresją przytłacza niechciany temat
Na codzień tak rzadko zauważany
Życie ulotne jak krótki poemat.

Być może ktoś tam samotny czeka
Na podarunek z dobrymi słowami
Nauczmy się kochać drugiego człowieka
Bo nie jest za późno, gdy jest jeszcze z nami.”

[poziomka51]

Raz na jakiś czas w naszym życiu pojawiają się ludzie po których sprzątamy latami.....Blue Jeans

[forumowicz]

Poziomko , to mądre co zacytowałaś. Dodałbym jeszcze,
Z dezynfekcją całego domu.
Jego mieszkańcy muszą go opuścić, żeby szkodliwy radioaktywny pył opadł.
To trwa długie lata, bez gwarancji powodzenia.
Takie katastrofy się zdarzają, pomimo tak rozwiniętej techniki.
Ci co naświetleni, męczą się okropnie, a co zdążyli się ewakuować, patrzą na to, bez możliwości jakiejkolwiek ingerencji.
Rozmiar takich tragedii zostaje w głowie każdego wrażliwego człowieka.
Konieczność ewakuacji z dotychczasowych pięknych terenów, najcenniejszych na świecie rodzi ból i cierpienie.
Myślisz sobie, wczoraj słońce i uśmiech, w nocy awaria, i Budzisz się w nowym nieludzkim świecie.
Nie ma czego zazdrościć.
Chyba że świecących radioaktywnych oczu.