Forum Nasze Sanatorium. Opinie o sanatoriach. Forum o sanatoriach. Forum kuracjuszy.

Ciekawy cytat, dość prowokujący , może się scyzoryk otworzyć
Atinko , a kto tak powiedział ?

Bibii
Anna Klara Majewska
,,Powrót na Majorkę "... To cytat z jej książki. Autorka nie powinna się tym przejmować jest piękna kobietą

Ale autorka w czyje usta to włożyła ?
jestem ciekawa

Bardzo ciekawy opis kobiety w książce polecanej przez Felice T. Kieres - Zawsze będę przy tobie:

[...] Kobieta jest po prostu istotą doskonałą. Idealną kreacją matki natury i milionów lat ewolucji. Każda krągłość , każdy zakamarek ciała ma na swoim perfekcyjnym miejscu . Kiedy wyobrażę sobie najpiękniejszy widok, jak zachód słońca, jak fale uderzające o brzeg, czy cokolwiek innego na świecie, to twój widok, stojącej przede mną , bije wszystkie na głowę. To jest najwyższy wymiar na świecie.[...]

piękne co ?

Piękne Bibi2

Zacytuję może nie piękne, ale dla mnie ważne fragmenty książki przeczytanej, a czynię to pod wpływem emocji

"Pragnąłbym raczej, byśmy z nieco większym szacunkiem traktowali świat ożywiony, czy to będą zwierzęta czy rośliny. Nie musi to w żadnym razie oznaczać rezygnacji z użytkowania ich, na pewno jednak pociągnie za sobą pewne ograniczenia w naszej wygodzie oraz ilości dóbr biologicznych, jakie konsumujemy. Ale jeżeli nagrodą będą weselsze konie, kozy, kury i świnie, jeżeli będziemy mogli obserwować zadowolone jelenie, kuny czy kruki, jeżeli nawet pewnego dnia podsłuchamy te ostatnie, jak nawołują się po imieniu – to w naszym centralnym układzie nerwowym dojdzie do wyrzutu hormonów, a po naszym ciele rozleje się uczucie, przed którym nie będziecie w stanie się obronić – szczęście!

Bez obaw, nie wzywam do śniadania w tonacji molowej i kolacji jedzonej ze wstrętem - nasza pozycja w świecie biologicznym związana jest, podobnie jak wielu innych gatunków, z prawem do wykorzystywania, a także spożywania innych stworzeń, ponieważ zwyczajnie nie potrafimy przeprowadzić fotosyntezy. Pragnąłbym raczej, byśmy z nieco większym szacunkiem traktowali świat ożywiony, czy to będą zwierzęta czy rośliny."
"Duchowe życie zwierząt" P. Wohlleben

"O najważniejszych sprawach najtrudniej opowiedzieć. Są to sprawy, których się wstydzisz, ponieważ słowa pomniejszają je - słowa powodują, iż rzeczy, które wydawały się nieskończenie wielkie, kiedy były w Twojej głowie, po wypowiedzeniu kurczą się i stają się zupełnie zwyczajne. Jednak nie tylko o to chodzi, prawda? Najważniejsze sprawy leżą zbyt blisko najskrytszego miejsca twej duszy, jak drogowskazy do skarbu, który wrogowie chcieliby ci ukraść. Zdobywasz się na odwagę i wyjawiasz je, a ludzie dziwnie na ciebie patrzą, w ogóle nie rozumiejąc, co powiedziałeś, albo dlaczego uważałeś to za tak ważne, że prawie płakałeś mówiąc. Myślę, że to jest najgorsze. Kiedy tajemnica pozostaje niewyjawiona nie z braku słuchacza, lecz z braku zrozumienia. "

Stephen King, Cztery pory roku

Z okazji walentynek

– A jeśli pewnego dnia będę musiał odejść? – spytał Krzyś, ściskając Misiową łapkę. – Co wtedy? – Nic wielkiego. – zapewnił go Puchatek. – Posiedzę tu sobie i na Ciebie poczekam. Kiedy się kogoś kocha, to ten drugi ktoś nigdy nie znika.

-Puchatku? -Tak Prosiaczku? -Nic- powiedział Prosiaczek biorąc Puchatka za łapkę – Chciałem się tylko upewnić, że jesteś.

Kubusiu, jak się pisze MIŁOŚĆ? Prosiaczku, MIŁOŚĆ się nie pisze, MIŁOŚĆ się czuje.

Alan Alexander Milne – Kubuś Puchatek

"W tej stronie, wysoko nad sterczącym szczytem górskim biała gwiazda wyjrzała właśnie spośród rozdartych chmur. Gdy ją tak ujrzał zagubiony w przeklętym wrogim kraju, wzruszyło go jej piękno, a nadzieja wstąpiła znów w jego serce. Jak chłodny, jasny promień olśniła go bowiem nagle myśl, że bądź co bądź Cień jest czymś małym i przemijającym; istnieje światło i piękno, którego nigdy nie dosięgnie."

J.R.R. Tolkien, Powrót Króla

Słyszałem nieraz pieśni o bitwach i wyobrażałem sobie, słuchając ich, że klęska może być pełna chwały. Ale teraz widzę, że to rzecz straszna, by nie rzec: rozpaczliwa.

J.R.R. Tolkien, Hobbit, czyli tam i z powrotem

- ""Patrzeć z kimś w tę samą stronę, iść razem za rękę przez życie. Czasem przez błoto, pod górę, pod wiatr,w słońcu i w deszczu. Razem zyskiwać i tracić. Upadac i wstawać. Błądzić i wybaczać. Nie mieć nic,a mieć wszystko. Dzielić z kimś prozaiczna przyszłość. Bo w prozie życia we dwoje kryje się największe piękno i miłość. Takiej,gdzie czułość, bliskość i szacunek umacniaja się z każdą zmarszczka na twarzy, z każdym przeżytym dniem.Tego wlaśnie trzeba,by naprawdę żyć. Trzeba kochać. Pięknie kochać ""

Wioletta Sawicka.....Piękna miłość